ในหน้า 12 ของหนังสือเล่มนี้ เป็นบทสวดมนต์แปล หัวข้อ สังเวคปริกิตตนปาฐะ ซึ่งเป็นหัวข้อลำดับที่ 5 ของบทสวดการทำวัตรเช้า ความเริ่มต้น ว่า พระตถาคตเจ้าเกิดขึ้นแล้วในโลกนี้ ท่านเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง และพระธรรมที่ทรงแสดง
* เป็นธรรมเครื่องออกจากทุกข์
* เป็นเครื่องสงบกิเลส
* เป็นไปเพื่อปรินิพพาน
* เป็นไปเพื่อความรู้พร้อม
โดยระบุว่า นี่เป็นธรรมที่พระสุคตประกาศ...
ทั้งยังกล่าวต่อไปว่า...เมื่อพวกเราได้ฟังที่พระองค์ทรงประกาศแล้วจึงได้รู้อย่างนี้ว่า
* แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์
* แม้ความตายก็เป็นทุกข์
* แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์
* ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์
* ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์
* มีความปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์
ว่าโดยย่ออุปาทานขันธ์ทั้งห้าเป็นตัวทุกข์...
จากนั้น บทสวดมนต์กล่าวถึง ขันธ์ห้า อันได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ โดยกล่าวเพิ่มเติมว่า ทั้งห้าขันธ์นี้เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่น (อุปาทาน)
นอกจากนี้ ยังกล่าวอีกด้วยว่า ขันธ์ทั้งห้านี้ไม่เที่ยง คือเป็นอนิจจัง และไม่ใช่ตัวตน (อะนัตตา)
สุดท้ายบอกอีกว่า
...พวกเราทั้งหลายป็นผู้ถูกครอบงำแล้วด้วยความเกิด ความแก่และความตาย ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจทั้งหลาย
พวกเราเป็นผู้ถูกความทุกข์หยั่งเอาแล้ว!
เป็นผู้มีความทุกข์เป็นเบื้องหน้าแล้ว!!!
ทำไฉนการทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้จะพึงปรากฏชัดแก่เราได้?
ท่านผู้อ่านครับ สงสัยหรือไม่ครับว่าการทำที่สุดแห่งกองทุกข์นี้ท่านเข้าใจว่าหมายถึงอะไร?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น